بی وجود

که در من زیسته ای

و ضرب تنگ این زیستن را از بر برده ام

نگاره ها را در کنار هم که بچینی، نقش از بی محلی اعراب ات  تداعی گر است

چشم خاموشک زده با پنجره ای از دود نزدیک است به من 

بی دروغ که باشد نه؛

راست اش را بخواهی

هیچ چیزی در من دیگر تو را بر نمی انگیزد

حتی همین هیچ چیز ها در من

و اما من

رو به جستنم در از زیستن های تو

اشتباه بزرگی بود هم آوایی تن های ما

نه بگذار 

اشتباه همچون شانس است

بی وجود

اشتباهی نبود؛ بود 

اما دیگر هیچ چیز در من تو  را بر نمی انگیزد